Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Moriatur, inquit. Duo Reges: constructio interrete. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Quare ad ea primum, si videtur; Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina.

Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? At iam decimum annum in spelunca iacet. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.

Nunc agendum est subtilius. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.

Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Is es profecto tu. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Dici enim nihil potest verius. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Quibus ego vehementer assentior. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Id est enim, de quo quaerimus. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.

Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?

Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Laboro autem non sine causa; O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Quare ad ea primum, si videtur; Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Quorum altera prosunt, nocent altera. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?

Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem.