Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Duo Reges: constructio interrete. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.

Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.

Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur.

Sed fortuna fortis;

Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Ego autem: Ne tu, inquam, Cato, ista exposuisti, ut tam multa memoriter, ut tam obscura, dilucide, itaque aut omittamus contra omnino velle aliquid aut spatium sumamus ad cogitandum;

Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.

Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Res enim concurrent contrariae. Quid censes in Latino fore? Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?

Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Tu quidem reddes; Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi.

Antiquorum autem sententiam Antiochus noster mihi videtur persequi diligentissime, quam eandem Aristoteli fuisse et Polemonis docet. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Ita prorsus, inquam; Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Eadem nunc mea adversum te oratio est.

At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Si longus, levis dictata sunt. Sed ego in hoc resisto; Nam ante Aristippus, et ille melius. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit.