Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Proclivi currit oratio. Istic sum, inquit. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?

Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Proclivi currit oratio. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Erat enim Polemonis. Cui Tubuli nomen odio non est? Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Ita prorsus, inquam;

Prioris generis est docilitas, memoria; Non est igitur summum malum dolor. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.

Ego vero isti, inquam, permitto. Iam contemni non poteris. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Quid iudicant sensus? At multis se probavit.

Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Quid de Platone aut de Democrito loquar? Cur id non ita fit?

Etsi dedit talem mentem, quae omnem virtutem accipere posset, ingenuitque sine doctrina notitias parvas rerum maximarum et quasi instituit docere et induxit in ea, quae inerant, tamquam elementa virtutis.

Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Hoc non est positum in nostra actione. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.